Stage Roemenië

“De dankbaarheid die we hier hebben gekregen voor onze hulp is veel meer dan een gevoel van gelukzaligheid.”

Anke Delbaer, Lara Moerenhoudt, Sharon Scheppers, Cindy Pattyn, Mégane Van Tilborg, Freya Boes, Lauren Storms en Ellen De Kegel zijn samen met 3 leerkrachten uit Don Bosco Groot-Bijgaarden naar Cehu Silvaniei getrokken, een klein dorpje in Roemenië dat verbroederd is met Groot-Bijgaarden.Ze liepen er stage in een kleuterschool, een centrum voor mensen met een handicap, 2 weeshuizen en een woonzorgcentrum.

Het relaas van één van de leerlingen:

Het was voor ons allemaal een uitdaging om hier stage te komen volgen. Dankzij Erasmus + krijgt onze school subsidies om hier stage te mogen lopen. Onze eerste week in Cehu Silvaniei was vooral aanpassen aan de nieuwe omgeving. In deze week hebben we dan ook met alle stageplaatsen kennis gemaakt.

Onze eerste afspraak was in het weeshuis. Hier hebben we de jongste kinderen gezien. Van baby’s van 2 maanden oud tot kinderen van 14 jaar oud. Een kleine kilometer verder was het weeshuis waar er kinderen wonen tussen 10 en 18 jaar.

Het volgende bezoek ging richting het woon-zorgcentrum. Voor ons was dit het meeste verschieten. De geur die in het huis hing was helemaal niet aangenaam. Toen we aan het personeel vroegen of we hun met iets konden helpen in de zorg, kwamen ze met een bezem om te vegen en een paar oude doeken om te poetsen. Dagelijks gingen we nog langs in het woon-zorgcentrum om te helpen met verzorgende taken, maar deze waren voor ons beperkt en we hebben er dan ook ons doel van gemaakt om het huis zo schoon en aangenaam mogelijk te verlaten na 3 weken.

In het centrum voor mensen met een handicap hebben we vooral gezien dat de mensen hier zelf werkjes knutselen om daarna te kunnen verkopen. Dat geld gebruiken ze om uit te breiden en het huis in een beter staat te maken.

Ook hebben we stage gelopen in een kleuterschool.

In de loop van de 2de stageweek kreeg het woon-zorgcentrum grote inspectie op bezoek. Voor onze komst was er ook al een controle geweest en de inspectie had gezegd dat het woon-zorgcentrum geen goede plaats was om in te wonen. De hygiëne moest verbeteren of het woon-zorgcentrum zou moeten sluiten. Ze kregen de kans om dit te verbeteren tegen een volgende inspectie. Doordat wij tijdens onze 1e week en het begin van de 2e week met onze groep zeer veel gepoetst hadden, was het huis al een stuk aangenamer om in te leven. Dat vond de inspectie ook zo. Op donderdag kregen wij te horen dat het woon-zorgcentrum open mag blijven en al deze mensen niet op straat zullen belanden, en dit vooral doordat wij naar ons zeggen een ‘lenteschoonmaak’ hebben gedaan in het woon-zorghuis. We kregen dan ook de complimenten van het personeel, ze waren ons heel erg dankbaarheid voor al ons werk en hulp. Toen we dit nieuws te horen kregen, was voor ons de stage al voor een groot deel geslaagd. Het gevoel dat je mensen een dak boven hun hoofd kunt geven door schoon te maken, ongelooflijk!

Na 2 weken toch al intens te hebben gewerkt, trokken we richting Vadu Crisului op avonturenweekend. We beklommen een rots van 200 meter hoog, gingen raften, boogschieten, dodgeballen, paintballen en wandelen. We genoten samen van een heerlijke bbq en sloten af met een kampvuur. Na dit ontspannend weekend trokken we terug naar het dorpje waar we verbleven om de dag erna er terug in te vliegen en onze laatste stagedagen goed af te ronden.

Tijdens onze laatste week begonnen we ons al stilaan voor te bereiden op het afscheid van al de mensen die we leren kennen hebben. We kochten een paar cadeautjes voor iedereen en gaven al ons knutselgerief dat we mee uit België hadden genomen aan iedereen. De mensen waren er heel blij mee. Op woensdag was het tijd om van al onze stageplaatsen afscheid te nemen. Onze dag begon in het woon-zorgcentrum waar we nog een groepsactiviteit deden met de bejaarden. De volgende stop was de kleuterschool. Hier hebben we alle kinderen naar buiten gebracht om te dansen en te zingen op Vlaamse kinderliedjes die we hun aangeleerd hebben tijdens onze stages, van de Kabouterdans tot Oya Le Le van K3. Niet alleen de kinderen, maar wij ook hebben heel hard genoten van dit laatste moment met deze kinderen. Om onze voormiddag af te sluiten gingen we afscheid nemen in het centrum voor mensen met een handicap.

In de namiddag was het tijd om naar de weeshuizen te gaan. Hier was het afscheid nemen heel moeilijk. Elke stagedag hebben we onze namiddagen hier doorgebracht met de kinderen. De kinderen werden vrienden. Natuurlijk vloeiden er veel traantjes en werd het afscheid nemen des te moeilijker. Om de stage dan definitief af te sluiten, brachten we alle begeleiders van onze stageplaatsen bij elkaar en toonden we hoe wij deze stageperiode beleefd hadden.

De laatste avond trakteren we ons op een heerlijke maaltijd, we genoten van een prachtig landschap met zicht op heel het stadje Cehu.

Als groep willen we niet alleen de organisatie Erasmus+ bedanken, maar ook onze 3 leerkrachten Veerle Slachmuylders, Sofie Van Den Abbeele en Hilde Janssens om samen met ons deze prachtige ervaring waar te maken en ons deze kans te geven.